The unknown poet by Tom Sharp

Others could write more moving poems but would be too beside themselves to share. Granted greatness, their songs would heal the lame, ease pain, and lead the blind into gardens of light, but they are happy as things are, complete unto themselves, no less humble than inspired. No one can say they should be different when everyone they know loves them, when the world would only punish them for madness that brings tears of joy.

Aan de Onbekend-Blijvenden by Willem Kloos

God-dronkenen, die diep-in zingend leven Altijd-maar-door, al zwijgt hun mond, die wonen Sinds hun geboorte in ’t onuitspreeklijk-schoone, Waarin hun ziel stil droomt: hun zinnen streven Naar altijd dieper-voelend schoon-ziend beven Bij al wat aarde en hemelen hun toonen Aan visioenen die hen heerlijk loonen Voor àl des Levens pijnen, tot hun sneven. O, mijne broeders al, gij, Onbekenden, Die kwaamt en gingt, maar zonder ooit te spreken, Daar gij verkoost met geen geluid te schenden De heil'ge stilte van het diep-in leken Der onder oogenrand gebleven tranen Om mensch-verdwazing en der aarde wanen.