Beside the Sog by Tom Sharp

My friend Þórður Gíslason and I sat by the rapids one morning, surrounded by nothing but the cold and damp. By and by, the sun rose, burning away the fog, and out came friendly company— birds on beautiful wings, but billions of biting midges blackened the sky, and there was no way we could sweep them away.

Við Sogið sat eg í vindi by Jónas Hallgrímsson

Við Sogið sat eg í vindi, sækaldri norðanátt, og þótti þurrleg seta, þar var af lifandi fátt. En sólin reis in sæla, sveipaði skýjum frá; upp komu allar skepnur að una lífinu þá. Og svo var margt af mýi — mökk fyrir sólu ber — að Þórður sortnaði sjálfur og sópar framan úr sér.