Якби зострілися ми знову by Тарас Шевченко

Якби зострілися ми знову, Чи ти злякалася б, чи ні? Якеє тихеє ти слово Тойді б промовила мені? Ніякого. І не пізнала б. А може б, потім нагадала, Сказавши: снилося дурній. А я зрадів би, моє диво! Моя ти доле чорнобрива! Якби побачив, нагадав Веселеє та молодеє Колишнє лишенько лихеє. Я заридав би, заридав! І помоливсь, що не правдивим, А сном лукавим розійшлось, Слізьми-водою розлилось Колишнєє святеє диво!

If we met again (literal translation of Taras Shevchenko’s poem)

If we met again, Would you be scared or not? What a quiet word you are Would you tell me then? None. And I wouldn’t know. And maybe, then I remembered Having said: the fool dreamed. And I would be happy, my miracle! You are my destiny black-browed! If he saw it, he would remind me It makes you happier and younger The former just fades away. I would cry, cry! And prayed that it is not true, And the cunning dream went away, Tears and water spilled Former holy miracle!